Aktem prawnym regulującym kwestie związane z ładowaniem pojazdów elektrycznych jest ustawa z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych, nowelizowana w końcówce 2021 r., która określa co do zasady obowiązki podmiotów publicznych w zakresie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych. Ustawa ta zawiera jednak pewne regulacje, które dotyczą także
innych podmiotów, w tym np. wspólnot mieszkaniowych oraz spółdzielni, czy podmiotów budujących i projektujących budynki mieszkalne (deweloperów). Przede wszystkim wskazać należy, że podmioty projektujące i budujące nowe budynki zobowiązane są - na mocy art. 12 ustawy - do zapewnienia w projekcie budynku odpowiedniej mocy przyłączeniowej pozwalającej na tworzenie związanych z nimi punktów ładowania. Chodzi tu konkretnie o zapewnienie mocy przyłączeniowej pozwalającej wyposażyć te stanowiska w punkty ładowania o mocy nie mniejszej niż 3,7 kW. Z przepisu tego nie wynika już jednak obowiązek zapewnienia takich punktów poprzez chociażby instalację odpowiednich urządzeń.
Ustawodawca wprowadził również regulacje dotyczące budynków mieszkalnych już istniejących. A mianowicie budynki mieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 stanowisk postojowych i które będą podlegały przebudowie lub remontowi winno się zapewnić zainstalowanie kanałów na przewody oraz kable elektryczne na wszystkich stanowiskach postojowych umożliwiających zainstalowanie punktów ładowania na każdym stanowisku postojowym, jeżeli te stanowiska postojowe znajdują się wewnątrz budynku lub przylegają do budynku.
Z kolei art. 12b stanowi, że w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, w których liczba samodzielnych lokali mieszkalnych jest większa niż trzy, punkt ładowania instaluje się i eksploatuje po uzyskaniu zgody
zarządu wspólnoty lub spółdzielni lub osoby sprawującej zarząd nad daną nieruchomością. Zgoda wydawana jest na wniosek osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu w tym budynku oraz stanowisko postojowe do wyłącznego użytku. Dalej ustawodawca wskazuje, że w przypadku wspólnoty mieszkaniowej wydanie zgody na instalację i eksploatację punktu ładowania o mocy mniejszej niż 11 kW stanowi czynność zwykłego zarządu, a to oznacza, że zgoda ta leży jedynie w kompetencji zarządu wspólnoty i tym samym nie jest potrzebna uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa. Inaczej będzie wyglądała sytuacja jeżeli punkt ładowania będzie miał moc równą lub większą niż 11 kW, wówczas niezbędna będzie uchwała właścicieli lokali i sam zarząd nie będzie mógł wiążąco wyrazić zgody.
Zainteresowany własnym punktem ładowania w garażu musi złożyć wniosek, do którego powinien załączyć wymagane przez ustawę dokumenty w postaci:
· oświadczenia o zobowiązaniu się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją punktu ładowania, w tym kosztów zakupu i montażu tego punktu;
· oświadczenia o posiadaniu tytułu prawnego do lokalu;
· zgody właściciela lokalu na instalację punktu ładowania - w przypadku gdy wnioskodawca nie jest właścicielem lokalu;
· zgody konserwatora zabytków w przypadku nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub gminnej ewidencji zabytków.
Zbyt zawiłe? Masz wątpliwości? Skorzystaj z porady prawnej online.
Na tej podstawie zarząd wspólnoty lub spółdzielni zleca ekspertyzę, której koszty musi pokryć zainteresowany. Przedmiotem tejże ekspertyzy jest ocena instalacji elektrycznej w obrębie budynku objętego wnioskiem oraz ocena stanowisk postojowych znajdujących się wewnątrz tego budynku lub do niego przylegających pod względem dopuszczalności przyłączenia do tej instalacji punktu ładowania objętego tym wnioskiem oraz zasad bezpieczeństwa związanych z jego używaniem. Sporządzenie ekspertyzy nie jest wymagane w przypadku budynków, w których została zaprojektowana i wykonana instalacja elektryczna przeznaczona do zasilania punktów ładowania, wówczas zainteresowany po pokryciu niezbędnych kosztów może przystąpić do montażu urządzeń. W sytuacji gdy ekspertyza jest wymagana należy ją zlecić w ciągu 30 dni od otrzymania wniosku, a następnie w ciągu kolejnych 30 dni od jej otrzymania konieczne jest rozpatrzenie wniosku.
Złożenie wniosku nie gwarantuje zainteresowanemu, że uzyska zgodę na montaż punktu ładowania albowiem w ustawie wprost wskazano przesłanki odmowy udzielenia zgody na zainstalowanie i eksploatację punktu ładowania. Może tak się stać wówczas gdy:
· z ekspertyzy wynika, że instalacja punktu ładowania zgodnie z wnioskiem nie jest możliwa;
· wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do lokalu w obrębie tego budynku i stanowiska postojowego do wyłącznego użytku;
· wnioskodawca nie przedłożył zgody właściciela lokalu na instalację punktu ładowania;
· wnioskodawca nie zobowiązał się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją oraz przyłączeniem do sieci elektroenergetycznej punktu ładowania.
Po zainstalowaniu punktu ładowania na stanowisku postojowym konieczne jest jeszcze zainstalowanie przez operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego układu pomiarowo-rozliczeniowego, w celu opomiarowania energii elektrycznej pobieranej przez ten punkt ładowania, i możemy już ładować nasz samochód elektryczny.
