Wykorzystujemy ciasteczka (ang. cookies) w celu gromadzenia informacji związanych z korzystaniem ze strony. Stosowane przez nas pliki typu cookies umożliwiają: utrzymanie sesji Klienta (także po zalogowaniu), dzięki której Klient nie musi na każdej podstronie serwisu ponownie się logować oraz dostosowanie serwisu do potrzeb odwiedzających oraz innych osób korzystających z serwisu; tworzenie statystyk oglądalności podstron serwisu, personalizacji przekazów marketingowych,
zapewnienie bezpieczeństwa i niezawodności działania serwisu. Możesz wyłączyć ten mechanizm w dowolnym momencie w ustawieniach przeglądarki. Więcej tutaj.
Droga wije się wśród skał wybrzeża Amalfi. Nad rozgrzaną Kampanią unosi się zapach cyprysów, pinii i lawendy. Niebo przybrało barwę Azurro. Dłonie spoczywają na drewnianym kole kierownicy. W powietrzu wibruje dźwięk dwulitrowego silnika. Tak wygląda marzenie każdego Alfisti. Historia legendy zwanej Alfa Romeo Spider rozpoczęła się dokładnie 45 lat temu.
Nazwa, której nigdy nie było
Czas płynął nieubłaganie, odciskając swe piętno na karoserii Giulli Spider. 27 lipca 1962 na torze Monza zaprezentowano właśnie nowe wcielenie kabrioletu. Zabiegi odmładzające maestro Battisty Pininfariny przedłużyły jej żywot o cztery lata. Jednak latem 1963 roku szkicował on już sylwetkę nowego Spidera. Dziś niektórzy widzą w niej reminiscencje Alfa Romeo Disco Volante (1952). Znacznie bliższa stylistycznie była Giulietta Spider Speciale Aerodinamica z 1961 roku. Wkrótce zbudowano pierwszy prototyp, który przez cały 1965 rok poddawano testom drogowym. Wiele godzin spędził także w tunelu aerodynamicznym politechniki w Turynie. 10 marca 1966 zaprezentowano go oficjalnie na salonie w Genewie. Projektant zmarł wkrótce po premierze swego ostatniego dzieła – 3 kwietnia 1966 roku.
Blachy nadwozi tłoczono, spawano i lakierowano w Carrozzeria Pininfarina w Grugliasco. Przy okazji warto dodać, że na tej samej linii montowano
pojazdy głównych konkurentów: Fiata124 Spider, Peugeota 404 i 504 Cabriolet. Z Grugliasco karoserie transportowano do macierzystego zakładu Alfa Romeo w Arese, gdzie montowano silniki i pozostałe mechanizmy.
Przed rozpoczęciem produkcji Alfa Romeo ogłosiło wielki konkurs na nazwę dla nowego pojazdu. Oprócz ponad stu czterdziestu tysięcy propozycji nawiązujących do świata filmu (Lollobrigida), padały nazwy gastronomiczne (Pizza), poetyckie (Lucia, Shakespeare), lecz także, co gorsza, wyrażające patologiczną fascynację kryminalistami (Al Capone) czy ludobójcami (Stalin). Zwyciężyła nazwa Duetto (duet) autorstwa Guidobaldo Trionfi. Nagrodzona propozycja nigdy nie stała się oficjalną nazwą. Zamiennie z nią jest stosowane słynne w całym świecie określenie Osso di sepia (szkielet mątwy). Trafnie opisuje eliptyczny kształt profilu nadwozia. Spider pozostał Spiderem…
Początkowo jedynym źródłem napędu Tipo 105.3 był silnik 1570 ccm o mocy 109 KM. Aluminiowy blok, głowica oraz miska olejowa. Półkuliste komory spalania. Dwa wałki rozrządu w głowicy. Elementy zdradzały udział Orazio Satty Pulliga, jednego z najwybitniejszych włoskich konstruktorów, tej miary co Jano czy Lampredi. Wystarczało to na rozwijanie prędkości 175 km/h, choć podróż z otwartym dachem była najprzyjemniejsza do ok. 100 km/h. Do pojazdu można było dokupić hardtop wykonany z aluminium.
Absolwent
W lipcu egzemplarze demonstracyjne Spidera płynęły już do dealerów w USA. Jeden z nich trafił na plan filmu „The Graduate” (Absolwent) w reżyserii Mike’a Nicholsa. To właśnie
czerwony Spider 1600 służy Benowi Braddockowi (Dustin Hoffmann) do ucieczki przed zalotami pani Robinson (Anne Bancroft) przez Kalifornię. Rola przełomowa dla Hoffmanna była także przełomem w historii Spidera. Film prezentowany od 21 grudnia 1967 roku spowodował wielką popularność Alfy bez dachu. W standardzie są hamulce tarczowe wszystkich kół oraz pięciobiegowa skrzynia.
W styczniu 1968 w Brukseli zadebiutował model 1750 Spider Veloce. Silnik miał faktycznie pojemność 1779 ccm, jednak oznaczenie nawiązywało do legendarnego modelu 6C1750 sprzed wojny.
W USA pojazd zdobył wielką popularność… i został wycofany ze sprzedaży. Silnik zasilany dwoma gaźnikami Weber 40 DCOE 27 nie spełniał wyśrubowanych norm emisji spalin. Mogło to oznaczać koniec krótkiego snu o podboju Stanów Zjednoczonych. Przez cały 1968 rok Alfa Romeo Inc. w Newark, New Jersey sprzedawało tylko egzemplarze wyprodukowane w poprzednim roku. Sytuację uratowali inżynierowie z firmy Società Pompe Iniezione Cassani & Affini (SPICA) w Livorno. W rekordowym tempie opracowali mechaniczny wtrysk paliwa dla pojazdów eksportowanych za Atlantyk.
Wielki comeback nastąpił już w styczniu 1969 roku. „Amerykański” Spider 1750 Veloce osiąga moc 132 KM. W odróżnieniu od europejskiego odpowiednika nie posiada pleksiglasowych osłon reflektorów, zakazanych w USA. Ogółem zbudowano 6325 egzemplarzy pierwszej serii Alfa Romeo Spider. Dziś należą do najbardziej poszukiwanych modeli, osiągając ceny wielokrotnie przekraczające koszt zakupu następnych generacji Spidera.
